آزمون جامع تحلیل عزت‌نفس با

متدولوژی کریستوفر مُراک

آیا تا‌به‌حال از خود پرسیده‌اید که چرا در موقعیت‌های حساس شغلی یا عاطفی، با وجود داشتن مهارت کافی، عقب‌نشینی می‌کنید؟ یا چرا گاهی نقابِ «اعتماد‌به‌نفس کاذب» نمی‌تواند حس درونی ناامنی را بپوشاند؟ عزت‌نفس یک عدد نیست؛ یک سیستم است. برخلاف آزمون‌های روانشناسی رایج که تنها به شما یک نمره کمی می‌دهند (مثلاً ۶۰ از ۱۰۰)، سیستم تحلیل عزت‌نفس مُراک (Mruk Esteem System) با نگاهی مهندسی و سیستمی به روان انسان می‌نگرد. این آزمون که بر پایه تحقیقات دکتر زارع‌پور و متدولوژی استاندارد جهانی توسعه یافته است، شخصیت شما را در یک ماتریس دوبعدی تحلیل می‌کند. در این تحلیل تخصصی، ما به دنبال پاسخ‌های سطحی نیستیم. الگوریتم هوشمند مُراک، با بررسی لایه‌های پنهان رفتار شما، مشخص می‌کند که الگوی ذهنی‌تان در کدام‌یک از نواحی چهارگانه (موفقیت‌طلب، اجتنابی، نمایشی یا ایمن) قرار گرفته است.

چرا این آزمون عزت نفس متفاوت است؟

تحلیل مختصاتی: جایگاه دقیق شما روی ماتریس هشت قسمتی مُراک مشخص می‌کند.

پلاگین‌های سنی و جنسیتی: تحلیل نهایی صرفاً یک متن عمومی نیست؛ بلکه راهکارهای ارائه شده دقیقاً متناسب با سن و جنسیت شما شخصی‌سازی می‌شوند.

نقشه راه توسعه: هدف ما برچسب‌زنی نیست؛ هدف ترسیم مسیر خروج از «تله‌های روانی» و حرکت به سمت «عزت‌نفس اصیل و پایدار» است.

پیش از شروع، لطفاً چند دقیقه زمان بگذارید و در محیطی آرام قرار بگیرید. پاسخ‌های صادقانه شما، کلید دریافت دقیق‌ترین آنالیز سیستمی از معماری شخصیت‌تان خواهد بود.

آزمون آنلاین سنجش وضعیت عزت‌نفس

کاربر گرامی، مدت زمان استاندارد این آزمون ۲۵ دقیقه و تعداد سؤالات ۳۵ عدد است. نتیجه این آزمون زمانی معتبر است که شما بدون «سانسور» و بدون «تلاش برای خوب به نظر رسیدن»، واقعیت فعلی خود را انتخاب کنید.

آیا آمادگی دارید صادقانه و دقیق پاسخ دهید؟

۲۵:۰۰

سؤال ۱ از ۳۵

تصور کنید برای خرید یک ابزار کاری یا یک وسیله ضروری که مدت‌ها برایش برنامه‌ریزی کرده بودید به بازار می‌روید، اما متوجه می‌شوید قیمت آن ناگهانی دو برابر شده و بودجه فعلی شما اصلاً کفاف نمی‌دهد. در همان لحظه اول، چه احساس و فکری با بیشترین شدت از ذهن شما عبور می‌کند؟

به شدت عصبانی می‌شوم و با خودم می‌گویم که چرا زودتر اقدام نکردم؛ احتمالا خرید را کنسل می‌کنم و تا مدت‌ها حسرت می‌خورم که باز هم از بازار جا ماندم و تلاشم بیهوده بود احساس می‌کنم دنیا روی سرم خراب شده اما بلافاصله ذهنم شروع به محاسبه می‌کند که چطور می‌توانم با اضافه کاری یا قرض گرفتن، هر طور شده همین امروز آن را بخرم تا خیالم راحت شود و از این حس عقب‌ماندگی فرار کنم ناراحت می‌شوم اما به خودم می‌گویم این شرایط تقصیر من نیست و نباید خودم را سرزنش کنم؛ خرید را فعلاً متوقف می‌کنم و بدون اینکه آرامشم به هم بریزد، دنبال یک جایگزین منطقی یا زمان‌بندی جدید می‌گردم اهمیتی نمی‌دهم و با بی‌خیالی می‌گویم حتماً لیاقت من بهتر از این برند یا مدل بوده است؛ کلاً قیدش را می‌زنم و به خودم وعده می‌دهم که بعداً بهترینش را می‌خرم، حتی اگر الان هیچ برنامه‌ای برای تأمین پولش نداشته باشم

در یک جلسه کاری یا جمع خانوادگی، ایده‌ای را مطرح می‌کنید که فکر می‌کردید راهگشاست. اما یکی از افراد با نفوذ جمع، با دلایل نسبتاً منطقی اما با لحنی تند، ایده شما را نقد کرده و آن را غیرعملی می‌داند. واکنش درونی و بیرونی شما چیست؟

احساس تحقیر شدیدی می‌کنم و صورتم داغ می‌شود؛ حرفم را پس می‌گیرم و در لاک خودم فرو می‌روم چون فکر می‌کنم حتماً اشتباه بزرگی کرده‌ام و دیگر نباید در مسائلی که تخصص کافی ندارم اظهار نظر کنم صحبت او را قطع می‌کنم یا در دلم به او می‌خندم و فکر می‌کنم که او اصلاً در سطحی نیست که مرا درک کند؛ روی حرفم پافشاری می‌کنم چون مطمئنم من بیشتر از او می‌فهمم، حتی اگر استدلالش درست باشد نفسم بند می‌آید و تپش قلب می‌گیرم، اما تمام تلاشم را می‌کنم تا با آوردن ده دلیل و مدرک جدید، همان لحظه ثابت کنم که اشتباه نمی‌کنم تا اعتبارم خدشه‌دار نشود؛ اگر نتوانم قانعش کنم، تا شب خودم را می‌خورم انتقادش را با دقت گوش می‌دهم؛ اگر نکته درستی داشت می‌پذیرم و تشکر می‌کنم، اما اجازه نمی‌دهم لحن تند او باعث شود احساس بی‌ارزشی کنم یا کُل ایده‌ام را دور بریزم؛ فقط بخش‌های معیوب را اصلاح می‌کنم

شبی که خسته از کار روزمره و مشکلات معیشتی هستید، اینستاگرام را باز می‌کنید و می‌بینید یکی از هم‌ردیفان سابق شما که فکر می‌کردید توانایی کمتری از شما دارد، به موفقیت مالی چشمگیر یا موقعیت اجتماعی بالایی رسیده است. اولین واکنش صادقانه شما چیست؟

حالم بد می‌شود و احساس پوچی می‌کنم؛ با خودم می‌گویم همه دارند پیشرفت می‌کنند و من دارم درجا می‌زنم، حتماً یک جای کار من ایراد اساسی دارد که با این همه تلاش به جایی نمی‌رسم صادقانه بگویم لحظه اول کمی دلم می‌گیرد یا مقایسه می‌کنم، اما زود به خودم یادآوری می‌کنم که زمان‌بندی زندگی آدم‌ها با هم فرق دارد. موفقیت او سهم مرا از دنیا کم نمی‌کند احساس اضطراب شدیدی می‌کنم و همان لحظه تصمیم می‌گیرم که باید دو برابر تلاش کنم؛ برنامه‌هایم را بازبینی می‌کنم تا بفهمم کجای کار کم گذاشته‌ام و باید چه مهارت جدیدی یاد بگیرم تا از او جلو بزنم سیستم دنیا طوری شده که متاسفانه کارهای سطحی و نمایشی زودتر دیده می‌شوند. موفقیت او برایم عجیب نیست چون قواعد بازی را دور زده، اما من ترجیح می‌دهم اصیل و عمیق بمانم حتی اگر دیرتر برسم

پیشنهاد کاری یا پروژه‌ای به شما می‌شود که درآمد خوبی دارد اما مهارت‌هایی را می‌طلبد که شما صد در صد به آن‌ها مسلط نیستید و احتمال شکست هم وجود دارد. تصمیم شما چیست؟

قبول می‌کنم اما از شدت استرس خوابم نمی‌برد؛ شروع می‌کنم به یادگیری شبانه‌روزی و وسواس‌گونه تا مبادا کسی بفهمد که من کاملاً مسلط نیستم و فکر کنند من آدم نالایقی هستم قبول نمی‌کنم؛ ترجیح می‌دهم در همین جایگاهی که هستم بمانم تا اینکه وارد مسیری شوم که ممکن است در آن خرابکاری کنم و آبرویم برود؛ سری که درد نمی‌کند را دستمال نمی‌بندند با احتیاط بررسی می‌کنم؛ اگر ببینم با کمی یادگیری و تلاش قابل مدیریت است قبول می‌کنم و ریسک معقولش را می‌پذیرم، اما اگر ببینم واقعاً خارج از توان فعلی من است، صادقانه رد می‌کنم بدون اینکه حس ضعف داشته باشم فوراً قبول می‌کنم چون به توانایی‌هایم ایمان دارم و معتقدم در هر شرایطی از پس هر کاری برمی‌آیم؛ حتی اگر شکست بخورم هم تقصیر شرایط بیرونی بوده نه ناتوانی من

به دلیل حواس‌پرتی یا فشار کاری، اشتباهی مرتکب می‌شوید که خسارت کوچک اما مشخصی وارد می‌کند (مثلاً فراموش کردن یک قرار مهم یا ضرر مالی جزئی). برخورد درونی شما چیست؟

سریعاً موضوع را مدیریت می‌کنم تا بزرگ جلوه نکند. اگر لازم باشد توجیهی می‌آورم که نشان دهد شرایط مقصر بوده نه من. اجازه نمی‌دهم یک اشتباه کوچک، هویت و جایگاه مرا زیر سؤال ببرد عمیقاً شرمنده می‌شوم و احساس می‌کنم چقدر بی‌عرضه‌ام. حتی اگر بقیه مرا ببخشند، خودم تا مدت‌ها صحنه اشتباه را در ذهنم مرور می‌کنم و به خودم سرکوفت می‌زنم که چرا چنین گاف بدی دادم طبیعتاً ناراحت می‌شوم و مسئولیتش را می‌پذیرم. سعی می‌کنم خسارت را جبران کنم، اما این اشتباه را به کُلِ شخصیتم تعمیم نمی‌دهم. انسان جایز‌الخطاست و من هم مستثنی نیستم سریعاً جبران می‌کنم اما وحشت دارم که اعتبارم خدشه‌دار شده باشد. بلافاصله سیستم‌های کنترلی سخت‌گیرانه‌ای برای خودم می‌گذارم و به خودم قول می‌دهم که دیگر هرگز نباید چنین اتفاقی بیفتد، چون حق اشتباه ندارم

رابطه‌ای که برایتان مهم بوده (عاطفی یا یک شراکت کاری نزدیک) از طرف مقابل قطع می‌شود. او دلیلش را عدم تفاهم یا تغییر مسیرش عنوان می‌کند. اولین گفتگوی درونی که واقعاً در سرتان می‌چرخد چیست؟

احساس می‌کنم تحقیر شده‌ام اما قسم می‌خورم که چنان موفق شوم و چنان جایگاهی پیدا کنم که روزی حسرت بخورد و بفهمد چه کسی را از دست داده است؛ این درد سوخت موتور پیشرفت من می‌شود قطعاً ناراحت می‌شوم و مدتی سوگواری می‌کنم، اما نهایتاً می‌پذیرم که خواسته‌ها و مسیر آدم‌ها می‌تواند تغییر کند و این تصمیم لزوماً به معنای کافی نبودن یا نقص من نیست؛ زندگی ادامه دارد وحشت می‌کنم که نکند من به اندازه کافی دوست‌داشتنی یا مفید نبوده‌ام؟ حاضرم تغییر کنم یا امتیاز دهم تا فقط مرا در زندگی‌اش نگه دارد، چون تحمل طرد شدن را ندارم احساس می‌کنم او ظرفیتِ داشتنِ کسی مثل من را نداشت. آدم‌ها وقتی چیزی فراتر از حدشان گیرشان می‌آید، پس می‌زنند. خودش ضرر بزرگی کرده و دیر یا زود متوجه جای خالی من خواهد شد

در یک سرمایه‌گذاری (مثل بورس، ارز دیجیتال یا راه‌اندازی یک کار) بخش قابل توجهی از پولتان از دست می‌رود. تحلیل شما از این اتفاق چیست؟

تقصیر بازار، دولت یا مشاوران نادان بود؛ من تحلیلم درست بود اما شرایط ناعادلانه است و همیشه بدشانسی می‌آورم، وگرنه هوش اقتصادی من مشکلی ندارد وحشت می‌کنم و خودم را سرزنش می‌کنم که چرا اینقدر بی‌فکرم؛ احساس می‌کنم امنیتم را از دست داده‌ام و دیگر جرأت هیچ ریسکی را نخواهم داشت چون به تصمیماتم اعتماد ندارم می‌پذیرم که اشتباه محاسباتی داشتم یا ریسک را درست نسنجیدم؛ تلخ است اما بخشی از بازی پول همین است، بدون اینکه شخصیتم را زیر سؤال ببرم، استراتژی‌ام را اصلاح می‌کنم و ادامه می‌دهم خواب و خوراک را از خودم می‌گیرم و شروع می‌کنم به مطالعه شبانه‌روزی و کار دوبرابر تا این ضرر را جبران کنم؛ تا وقتی که ریال آخرش برنگردد آرام نمی‌گیرم چون تحمل بازنده بودن را ندارم

در یک جمع دوستانه یا کاری، کسی از شما تعریف می‌کند و می‌گوید «واقعاً کاربلد و باهوش هستی». واکنش آنی و درونی شما چیست؟

خوشحال می‌شوم و تشکر می‌کنم، اما آن را بیش از حد بزرگ نمی‌کنم؛ این نظر لطف اوست و با تصویر واقع‌بینانه‌ای که خودم از خودم دارم همخوانی دارد، نه بیشتر و نه کمتر در دلم می‌گویم بالاخره فهمیدند؛ همیشه منتظر بودم که توانایی‌هایم دیده شود و لذت می‌برم که بالاخره به برتری من اعتراف کردند فوراً حرفش را قطع می‌کنم یا موضوع را عوض می‌کنم؛ احساس معذب بودن دارم و فکر می‌کنم اگر بیشتر دقت کنند می‌فهمند که من آنقدرها هم که فکر می‌کنند خوب نیستم و شاید دارم گولشان می‌زنم تشکر می‌کنم اما در ذهنم می‌گویم این که چیزی نیست، من باید خیلی بهتر از این باشم؛ رضایت دادن به همین سطح خطرناک است و نباید بگذارم این تعریف‌ها مرا متوقف کند

از کسی (دوست، رئیس، یا همسر) درخواستی دارید اما او صراحتاً به شما نه می‌گوید. چه حسی پیدا می‌کنید؟

عصبانی می‌شوم و فکر می‌کنم او دارد لجبازی می‌کند یا می‌خواهد قدرتش را به رخ بکشد؛ اگر اصرار کنم یا قهر کنم احتمالاً مجبور می‌شود قبول کند چون حق با من است احساس می‌کنم دوستم ندارد یا برایش مهم نیستم؛ فوراً درخواستم را پس می‌گیرم و عذرخواهی می‌کنم تا ناراحت نشود، دیگر هم چیزی از کسی نخواهم خواست نه شنیدن را بخشی از حقوق او می‌دانم؛ هرچند ممکن است کمی دمغ شوم اما این مخالفت را حمله به شخصیتم تفسیر نمی‌کنم و رابطه‌ام را با او عادی ادامه می‌دهم سعی می‌کنم با منطق و استدلال‌های بی‌نقص قانعش کنم؛ اگر باز هم قبول نکرد، آنقدر روش‌های مختلف را امتحان می‌کنم تا به نتیجه برسم، چون شنیدن «نه» برای من یعنی ضعف در متقاعدسازی

شرایط کشور به گونه‌ای است که هیچ چشم‌انداز ۵ ساله‌ای ندارید. این وضعیت چه تأثیری بر عملکرد امروز شما دارد؟

وقتی آینده معلوم نیست، تلاش زیاد بی‌فایده است؛ فعلاً روزمرگی می‌کنم و سعی می‌کنم خوش بگذرانم تا ببینم چه می‌شود، حرص خوردن که فایده‌ای ندارد اضطراب شدید دارم اما سعی می‌کنم با کنترل کردن جزئی‌ترین مسائل زندگی‌ام و کار زیاد، این حس عدم امنیت را خفه کنم؛ باید برای هر سناریوی وحشتناکی آماده باشم تمرکزم را روی بازه‌های کوتاه مدت (مثلاً ماهانه) می‌گذارم؛ می‌پذیرم که کنترل همه چیز دست من نیست و با انعطاف‌پذیری، اهدافم را شناور نگه می‌دارم ولی متوقف نمی‌شوم مطمئنم که من با بقیه فرق دارم و راهش را پیدا می‌کنم؛ این شرایط برای آدم‌های معمولی سخت است اما من هوش این را دارم که حتی از این وضعیت هم یک امپراتوری بسازم

جمعه فرا رسیده و شما هیچ کار ضروری برای انجام دادن ندارید. تصمیم می‌گیرید کُل روز را استراحت کنید. حوالی عصر، چه حسی در پس‌زمینه ذهن شما جریان دارد؟

یک بی‌قراری مبهم دارم؛ مدام فکر می‌کنم حیف این وقت که دارد می‌رود و برای اینکه از شر این حس عذاب‌وجدان خلاص شوم، حداقل یک کتاب صوتی گوش می‌دهم یا کاری کوچک انجام می‌دهم تا روزم مفید بوده باشد کسل و کلافه می‌شوم؛ وقتی کاری ندارم احساس پوچی می‌کنم و هجوم فکرهای منفی شروع می‌شود، انگار فقط وقتی مشغولم حالم خوب است، پس سعی می‌کنم با خواب زیاد یا گشتن بی‌هدف در گوشی زمان را بکشم از این سکون لذت می‌برم؛ بدنم و ذهنم نیاز به شارژ شدن داشتند و این استراحت حق من است، بدون اینکه نگران عقب افتادن از برنامه‌ها باشم، با خیال راحت هیچ کاری نمی‌کنم حس خیلی خوبی دارم چون من لایق بهترین تفریحات هستم؛ حتی اگر کُل هفته هم کار خاصی نکرده باشم، باز هم حق دارم که خوش بگذرانم و بقیه باید کارهای سخت را انجام دهند

در پروژه یا کاری به مشکلی برخورده‌اید که حل آن به تنهایی بسیار زمان‌بر است، اما اگر از همکارتان بپرسید در پنج دقیقه حل می‌شود. واکنش شما چیست؟

خودم حلش می‌کنم حتی اگر تا صبح طول بکشد؛ درخواست کمک یعنی ضعف و اگر بپرسم، ممکن است فکر کنند من به اندازه کافی مسلط نیستم و اعتبارم زیر سؤال برود راحت می‌پرسم؛ هدف انجام شدن کار است نه نمایش قهرمان بودن من. منطقی نیست وقتم را تلف کنم تا فقط ثابت کنم که می‌توانم، پس کمک می‌گیرم و عبور می‌کنم کار را به شخص دیگری محول می‌کنم یا رهایش می‌کنم؛ اصولاً من برای کارهای سخت و جزییات پیچیده ساخته نشده‌ام و مدیریت باید فکر اینجا را می‌کرد که این کار در حد من نیست می‌ترسم بپرسم چون نگرانم مزاحم شوم یا جواب سربالا بشنوم؛ ترجیح می‌دهم سکوت کنم و صبر کنم شاید خودبه‌خود راه حلی پیدا شد، حتی اگر کار عقب بیفتد

متوجه می‌شوید شخصی که هم‌سن شماست اما تخصص و سواد کمتری نسبت به شما دارد، صرفاً به خاطر روابط اجتماعی بالا (شبکه‌سازی قوی)، در جایگاهی بسیار بالاتر از شما استخدام شده است. تحلیل درونی شما چیست؟

این نشانه بی‌عدالتی دنیاست و کاری‌ برایش نمی‌شود کرد؛ من همیشه بدشانس بودم و هرچقدر هم تخصص داشته باشم، در این سیستم فاسد به جایی نمی‌رسم اضطراب می‌گیرم که شاید فقط تخصص کافی نیست و من یک بُعد مهم (روابط) را نادیده گرفته‌ام؛ احساس می‌کنم باید خودم را تغییر دهم وگرنه با وجود همه تلاش‌هایم، همیشه نفر دوم می‌مانم برایم خنده‌دار است؛ این جایگاه‌ها موقتی است. من سطح خودم را با وارد شدن به این بازی‌های سیاسی پایین نمی‌آورم. تاریخ ثابت می‌کند که عیار واقعی دست چه کسی است برایش آرزوی موفقیت می‌کنم و مسیرم را ادامه می‌دهم؛ مهارت او رابطه سازی است و مهارت من تخصص فنی. هر فردی نان مهارتش را می‌خورد و موفقیت او جای مرا تنگ نکرده است

به دلیل فشار عصبی یا مشغله، اخیراً دچار اضافه وزن شده‌اید یا چهره‌تان شکسته‌تر به نظر می‌رسد و کسی به این موضوع اشاره می‌کند. واکنش شما چیست؟

به هم می‌ریزم و فوراً رژیم سخت یا برنامه سنگین ورزشی را شروع می‌کنم؛ نمی‌توانم تحمل کنم که در آینه نقص ببینم و باید هر چه سریع‌تر به فرم ایده‌آل برگردم تا احساس رضایت کنم واقعیت را می‌پذیرم؛ بله تغییر کرده‌ام و شاید دوستش نداشته باشم، اما این ظاهر جدید ارزش انسانی مرا کم نمی‌کند. سر فرصت و با آرامش برای سلامتی‌ام برنامه می‌ریزم نه برای حرف مردم ناراحت می‌شوم و خودم را پنهان می‌کنم؛ از حضور در جمع‌ها طفره می‌روم چون خجالت می‌کشم کسی مرا با این قیافه ببیند و فکر کنند چقدر ولنگار شده‌ام انکار می‌کنم و به طرف حمله می‌کنم؛ من هنوز هم از خیلی‌ها بهترم و این حرف‌ها از روی حسادت است. اصلا تغییر خاصی نکرده‌ام و ایراد از چشم آنهاست

مدیر یا شریک عاطفی‌تان با لحنی بسیار آرام و محترمانه از یک رفتار خاص شما انتقاد می‌کند و پیشنهاد تغییر می‌دهد. اولین حس غریزی شما چیست؟

گارد می‌گیرم و شروع می‌کنم به توجیه کردن؛ حتی اگر لحنش خوب باشد، حس می‌کنم دارد مرا کنترل می‌کند یا می‌خواهد مرا تغییر دهد، پس من هم لیستی از ایرادات او را رو می‌کنم شنیدن نقد برایم راحت نیست و شاید اولش کمی گارد بگیرم، اما بعداً در خلوت به حرفش فکر می‌کنم؛ اگر حق با او باشد سعی می‌کنم تغییر کنم، بدون اینکه احساس کنم شخصیتم زیر سؤال رفته ظاهراً قبول می‌کنم اما در درون ویران می‌شوم؛ با خودم می‌گویم نکند دیگر دوستم ندارد یا حتماً خیلی ناامیدش کردم و تا مدت‌ها سعی می‌کنم آنقدر بی‌نقص رفتار کنم که دیگر هیچ انتقادی نشنوم حس می‌کنم او مسائل را زیادی بزرگ می‌کند یا شاید توقعات غیرمنطقی دارد؛ من اگر مشکلی داشتم خودم متوجه می‌شدم، نیازی نیست کسی به من بگوید چگونه رفتار کنم

یکی از دوستان نزدیکتان خبر می‌دهد که کارهای مهاجرتش درست شده و یا در یک موقعیت شغلی عالی در خارج از کشور پذیرفته شده است. شما در ایران مانده‌اید و درگیر چالش‌های روزمره هستید. اولین تحلیل صادقانه ذهنی شما چیست؟

یک غم سنگین روی دلم می‌نشیند و احساس خفگی می‌کنم؛ با خودم می‌گویم همه رفتند و نجات پیدا کردند، من مثل بازنده‌ها اینجا گیر افتادم و عمرم دارد تلف می‌شود تبریک می‌گویم اما بلافاصله اضطراب می‌گیرم که باید عجله کنم؛ شروع می‌کنم به سرزنش خودم که چرا من به اندازه او تلاش نکردم و باید هر طور شده، حتی با فشار و سختی، من هم راهی برای رفتن یا پیشرفت بزرگ پیدا کنم تا از قافله عقب نمانم برای او خوشحالم و برای خودم هم ارزش قائلم؛ مسیر او مهاجرت است و مسیر فعلی من ساختن زندگی در اینجا. موفقیت او باعث نمی‌شود زندگی من بی‌ارزش به نظر برسد، من بر اساس واقعیت‌های خودم تصمیم می‌گیرم نه موج رفتار دیگران با بی‌تفاوتی برخورد می‌کنم و در دلم می‌گویم حالا ببینیم آنجا چه گُلی به سرش می‌زنند؛ مطمئنم که اینجا ماندن و "آقایی کردن" خیلی بهتر از رفتن و شهروند درجه دو شدن است، او اشتباه کرد و پشیمان می‌شود

پیامی نسبتاً مهم یا احساسی برای شخصی که برایتان عزیز است فرستاده‌اید. متوجه می‌شوید که او پیام را دیده (Seen/Read) اما با گذشت چند ساعت، هنوز هیچ پاسخی نداده است؛ اولین تحلیل و حس غالب شما چیست؟

حتماً حرف اشتباهی زدم یا لحنم بد بوده که جواب نمی‌دهد. مدام پیامم را بازخوانی می‌کنم تا ببینم کجای کار را خراب کرده‌ام و تا وقتی جواب ندهد، یک دلشوره دائمی دارم که نکند از چشمش افتاده باشم این رفتار توهین‌آمیز است و نشان‌دهنده شعور پایین اوست. کسی که آداب معاشرت بلد نیست، لیاقت توجه مرا ندارد. تصمیم می‌گیرم وقتی پیام داد، من هم عمداً دیر جواب بدهم یا سرد برخورد کنم تا حد خودش را بفهمد پشیمان می‌شوم که چرا اصلاً پیام دادم و خودم را کوچک کردم. احساس می‌کنم مزاحمم یا برایش اهمیتی ندارم. برای فرار از این حس شرمندگی، گوشی را کنار می‌گذارم و سعی می‌کنم رابطه‌ام را با او کمرنگ کنم طبیعتاً کمی کلافه می‌شوم یا ترجیح می‌دادم زودتر جواب بگیرم، اما آن را شخصی نمی‌کنم. با خودم می‌گویم احتمالاً درگیر است یا آمادگی ذهنی پاسخگویی را ندارد؛ سکوت او لزوماً به معنای کم‌ارزش بودن من نیست

در شرایط تورمی، می‌خواهید برای کار یا خدماتتان قیمت جدید تعیین کنید یا درخواست افزایش حقوق دهید. نگران واکنش طرف مقابل هستید. استراتژی درونی شما چیست؟

قیمت واقعی و منصفانه را محاسبه می‌کنم و با قاطعیت اعلام می‌کنم؛ اگر پذیرفتند که عالی است، اگر نه، آماده‌ام که مذاکره را ترک کنم چون می‌دانم کیفیت کار من ارزشش را دارد و نباید زیر قیمت کار کنم می‌ترسم اگر قیمت واقعی را بگویم، فکر کنند زیاده‌خواهم یا طردم کنند؛ ترجیح می‌دهم کمتر بگیرم ولی رابطه امن بماند و آن‌ها از من راضی باشند، حتی اگر خودم تحت فشار باشم با کمی نگرانی قیمت را بالا می‌برم اما بلافاصله شروع می‌کنم به ارائه خدمات اضافه و کار بیش از حد تا وجدانم راحت شود؛ حس می‌کنم دارم پول زیادی می‌گیرم و باید با تلاش بیشتری جبرانش کنم تا راضی باشند قیمت من بالاست چون کلاس کاری من با بقیه فرق دارد؛ اگر مشتری توان پرداخت ندارد، یعنی مشتری سطح من نیست. استانداردهایم را برای هر کسی پایین نمی‌آورم

شما فردی منظم هستید ولی همکار یا هم‌خانه شما مدام بی‌نظمی می‌کند و به حریم شما تجاوز می‌کند. بعد از چند بار تذکر، دوباره تکرار می‌شود. واکنش شما؟

منفجر می‌شوم و دعوای سختی راه می‌اندازم یا قهر می‌کنم؛ حس می‌کنم او عمداً می‌خواهد مرا آزار دهد و احترامی برای من قائل نیست، پس باید ادب شود دیگر تذکر نمی‌دهم و خودم جور او را می‌کشم و تمیز می‌کنم؛ حوصله تنش را ندارم و فکر می‌کنم شاید من زیادی حساسم. ترجیح می‌دهم خودم را خسته کنم تا اینکه آدم غرغرو به نظر بیایم خیلی جدی و بدون پرخاش، مرزهایم را مشخص می‌کنم؛ عواقب رفتارش را به او می‌گویم (مثلاً جدا کردن وسایل) و اجرا می‌کنم. نه عصبانی می‌شوم و نه کوتاه می‌آیم، فقط از حریمم محافظت می‌کنم حرص می‌خورم و سکوت می‌کنم؛ در ذهنم هزار بار با او دعوا می‌کنم ولی در عمل چیزی نمی‌گویم. فکر می‌کنم اگر برخورد قاطع کنم، او ناراحت می‌شود یا رابطه‌مان خراب می‌شود، پس تحمل می‌کنم

در یک مهمانی یا جلسه گروهی، احساس می‌کنید کسی به حرف‌های شما توجه نمی‌کند و انگار نامرئی هستید. چه حسی پیدا می‌کنید؟

تلاش می‌کنم با صدای بلندتر حرف بزنم، شوخی کنم یا کارهای عجیب بکنم تا دیده شوم؛ نمی‌توانم تحمل کنم که مرکز توجه نباشم و باید هرطور شده نگاه‌ها را به سمت خودم برگردانم احساس حقارت می‌کنم و ساکت می‌شوم؛ با خودم می‌گویم من جذاب نیستم یا حرف‌هایم بیهوده است. گوشه‌ای کز می‌کنم و منتظر می‌مانم تا جلسه تمام شود و فرار کنم بیشتر تلاش می‌کنم تا حرف‌های مفید و تخصصی بزنم؛ فکر می‌کنم اگر الان یک نکته خیلی هوشمندانه بگویم، تاییدشان را می‌گیرم. ارزش من به این است که ثابت کنم چقدر می‌فهمم راحت هستم و شنونده می‌مانم؛ لزومی ندارد همیشه من صحبت کنم یا در کانون توجه باشم. اگر حرفی داشتم می‌زنم، اگر شنیده نشد هم به معنای بی‌ارزشی من نیست، شاید جو جلسه متفاوت است

بعد از سال‌ها تلاش در یک زمینه خاص، به این نتیجه می‌رسید که شما در آن کار استعداد متوسطی دارید و هرگز جزو ستاره‌های آن حوزه نخواهید شد. واکنش صادقانه شما چیست؟

افسرده می‌شوم و انگیزه کار کردن را از دست می‌دهم؛ برای من یا بهترین بودن وجود دارد یا هیچی. معمولی بودن فرقی با شکست خوردن ندارد و ترجیح می‌دهم کلاً آن کار را رها کنم این واقعیت را انکار می‌کنم و به خودم می‌گویم هنوز وقتش نرسیده؛ با فشار عصبی بیشتر و کار فرساینده سعی می‌کنم به زور هم که شده خودم را به سطح عالی برسانم، چون تحمل برچسب متوسط را ندارم با این موضوع کنار می‌آیم؛ لزومی ندارد در همه چیز ستاره باشم. از انجام آن کار لذت می‌برم و در حد توانم خوب عمل می‌کنم، همین که کارم راه می‌افتد و درآمدی دارم کافی است، زندگی ابعاد دیگری هم دارد تقصیر شرایط و شانس بوده وگرنه من نابغه‌ام؛ کسانی که ستاره شدند فقط پارتی یا شانس داشتند. من استعدادم کور شد و قربانی شرایط شدم

یکی از اعضای نزدیک خانواده یا صمیمی‌ترین دوستتان مبلغ قابل توجهی پول از شما قرض می‌خواهد. شما این پول را دارید اما خودتان برایش برنامه مهمی (مثلاً تعویض ماشین یا سرمایه‌گذاری) داشتید. تصمیم شما؟

پول را می‌دهم اما دلم چرکین است؛ نمی‌توانم نه بگویم چون می‌ترسم فکر کند خسیسم یا رابطه‌مان خراب شود. خودم را به سختی می‌اندازم تا او راضی باشد قاطعانه اما با احترام نه می‌گویم؛ توضیح می‌دهم که برای این پول برنامه دارم. احساس گناه نمی‌کنم چون اولویت اول زندگی من، نیازهای خودم است و این به معنای خودخواهی نیست پول را نمی‌دهم و کلی دروغ و بهانه می‌تراشم که دستم خالی است یا پولم گیر است؛ جرأت ندارم واقعیت را بگویم چون طاقت قضاوت شدن را ندارم پول را می‌دهم و سرم منت می‌گذارم؛ مدام یادآوری می‌کنم که ببین چقدر رفیق خوبی هستم که از خواسته خودم گذشتم. این کار باعث می‌شود احساس قدرت و برتری نسبت به او پیدا کنم

در یک جلسه مهم کاری یا در جمعی که می‌خواهید خودی نشان دهید، سؤالی از شما پرسیده می‌شود که جوابش را اصلاً نمی‌دانید. واکنش لحظه‌ای شما؟

سعی می‌کنم با بازی با کلمات و کلی‌گویی، یک جواب مبهم سرهم کنم تا معلوم نشود که نمی‌دانم؛ حفظ ظاهر و پرستیژ من از هر چیزی مهم‌تر است وحشت می‌کنم و ساکت می‌شوم؛ احساس می‌کنم بی‌سوادم و آبرویم رفت. صورتم سرخ می‌شود و آرزو می‌کنم کاش زمین دهان باز کند و مرا ببلعد خیلی راحت می‌گویم نمی‌دانم یا در این مورد اطلاعات دقیقی ندارم، باید بررسی کنم؛ ندانستن یک موضوع خاص، کُل تخصص یا هوش مرا زیر سؤال نمی‌برد به سؤال ‌کننده نقد جدی کرده یا سؤال را بی‌ربط می‌دانم؛ با اعتماد به نفس کاذب می‌گویم این اصلاً موضوعیت ندارد تا توپ را در زمین او بیندازم و ضعف خودم را بپوشانم

برنامه‌های آخر هفته‌تان کنسل شده و مجبورید دو روز را کاملاً تنها در خانه بگذرانید. هیچکس هم با شما تماس نمی‌گیرد. چه حسی سراغتان می‌آید؟

احساس طردشدگی و بی‌ارزشی می‌کنم؛ فکر می‌کنم هیچکس مرا دوست ندارد و مدام گوشی را چک می‌کنم ببینم پیامی دارم یا نه. تنهایی برایم ترسناک و غم‌انگیز است از این فرصت استقبال می‌کنم؛ کارهای عقب‌افتاده شخصی‌ام را انجام می‌دهم، استراحت می‌کنم و از بودن با خودم لذت می‌برم. حال خوب من وابسته به حضور دائم دیگران نیست نمی‌توانم در خانه بمانم؛ حتماً بیرون می‌روم، به مراکز خرید شلوغ می‌روم یا به زور با کسی قرار می‌گذارم. فرار می‌کنم چون روبرو شدن با سکوت و افکارم برایم غیرقابل تحمل است عصبانی می‌شوم که چرا بقیه مرا یادشان رفته؛ در ذهنم برای همه خط و نشان می‌کشم که وقتی کارشان گیر کرد من هم جوابشان را نمی‌دهم تا حساب کار دستشان بیاید

ناگهان یاد یکی از تصمیمات اشتباه یا گاف‌های قدیمی‌تان می‌افتید که هزینه زیادی (عاطفی یا مالی) برایتان داشته است. گفتگوی درونی‌تان چیست؟

حالم بد می‌شود و باز هم خودم را سرزنش می‌کنم. با گذشت این همه سال، هنوز نمی‌فهمم چرا آنقدر نادان بودم. انگار آن اشتباه لکه ننگی است که همیشه همراهم می‌ماند تلخی آن یادآوری را حس می‌کنم، اما با آن نمی‌جنگم. می‌پذیرم که آن تصمیم متعلق به سطح آگاهیِ آن زمانِ من بود. من از آن تجربه درس گرفتم و امروز آدم متفاوتی هستم، پس خودم را می‌بخشم تقصیر من نبود، من قربانی اعتمادم شدم یا دیگران مرا فریب دادند. اگر شرایط منصفانه بود هرگز آن اتفاق نمی‌افتاد. هنوز هم از مسببین آن ماجرا متنفرم و آن‌ها را مقصر می‌دانم به خودم یادآوری می‌کنم که باید چنان موفق شوم که آن شکست در برابرش هیچ باشد. تا وقتی یک پیروزی بزرگ به دست نیاورم که آن خاطره را بشوید و ببرد، آرام نمی‌گیرم. باید ثابت کنم که من بازنده نیستم

مشکلی دارید و قبل از اینکه بگویید، شخصی (پدر، همسر، دوست) داوطلبانه مشکل شما را حل می‌کند (مثلاً بدهی‌تان را می‌دهد). چه حسی دارید؟

احساس ضعف و شرمندگی می‌کنم؛ فکر می‌کنم حتماً خیلی رقت‌انگیز به نظر رسیده‌ام که به من ترحم کرده‌اند. استقلال شخصیتم زیر سؤال رفته است خوشحال می‌شوم و تشکر می‌کنم؛ کمک گرفتن گاهی بخشی از جریان طبیعی روابط است و نشان‌دهنده ناتوانی مطلق من نیست. لزومی ندارد همیشه قهرمان تنهای داستان باشم وظیفه‌شان بود؛ من خیلی برایشان زحمت کشیده‌ام و این کمترین کاری است که می‌توانند برایم بکنند. اصلاً نباید منتظر تشکر باشند سریعاً می‌خواهم پس بدهم یا جبران کنم؛ نمی‌توانم زیر دینِ فردی باشم چون احساس می‌کنم مدیون بودن یعنی کنترل شدن. تا تسویه نکنم آرامش ندارم

شریک عاطفی یا همسر شما به موفقیتی می‌رسد که شما همیشه آرزویش را داشتید اما نرسیدید. واکنش درونی‌تان؟

ظاهراً تبریک می‌گویم اما در دلم غمگینم؛ حس می‌کنم فاصله ما زیاد شده و من در سایه او قرار گرفته‌ام. نکند حالا که موفق شده مرا ترک کند یا من دیگر به چشمش نیایم صادقانه خوشحال می‌شوم؛ ما یک تیم هستیم اما هویت‌های مستقل داریم. موفقیت او جای مرا تنگ نمی‌کند و شکست من ربطی به پیروزی او ندارد بی‌تفاوت یا ایرادگیر می‌شوم؛ سعی می‌کنم موفقیتش را کوچک جلوه دهم (مثلاً شانس آوردی یا حالا کار خاصی هم نکردی) تا حس بهتری پیدا کنم این موفقیت را به نام خودم می‌زنم؛ همه‌جا می‌گویم من حمایتش کردم، من به اینجا رساندمش. اگر من نبودم او هیچ‌کاره بود (و واقعیت هم همین است)

وسط یک بحث داغ متوجه می‌شوید که حق با طرف مقابل است و اطلاعات شما اشتباه بوده است. چه می‌کنید؟

موضوع را می‌پیچانم یا بحث را عوض می‌کنم تا کسی متوجه نشود کم آورده‌ام؛ اعتراف به اشتباه آن هم جلوی جمع یعنی باختن، و من از باختن متنفرم همانجا می‌گویم حق با توست، من اشتباه کردم؛ تغییر عقیده نشانه رشد است نه ضعف. نگران قضاوت دیگران نیستم و به حقیقت بیشتر از نفسم اهمیت می‌دهم عصبانی می‌شوم و صدایم را بالا می‌برم؛ شروع می‌کنم به ایراد گرفتن از لحن طرف مقابل تا اصل موضوع فراموش شود. حمله بهترین دفاع است سکوت می‌کنم و تسلیم می‌شوم؛ ولی در دلم احساس حماقت می‌کنم و فکر می‌کنم دیگر کسی روی حرف من حساب نمی‌کند؛ اعتماد به نفسم آسیب دیده است

قصد خرید یک کالای گران‌قیمت (گوشی، لباس، ماشین) دارید. انگیزه اصلی و پنهانی شما چیست؟

چون کیفیت و کارایی‌اش را دوست دارم و به زندگی‌ام ارزش اضافه می‌کند؛ حتی اگر کسی مارکش را نبیند باز هم برای دل خودم می‌خرمش می‌خرم تا به دیگران نشان دهم سطحم بالاست؛ در جمع ما اگر این را نداشته باشی حسابی رویت باز نمی‌کنند. این کالا هویت من است می‌خرم تا حالم خوب شود؛ وقتی پول خرج می‌کنم و چیز نو می‌خرم موقتاً اضطراب و ناراحتی‌هایم فراموش می‌شود. این خرید، دوای درد روحی من است نمی‌خرم حتی اگر پولش را داشته باشم؛ احساس می‌کنم لیاقت داشتن چیزهای گران را ندارم یا پول دور ریختن است. با همان وسایل کهنه می‌سازم چون من آدم قانعی هستم (در حالی که در دلم حسرت می‌خورم)

وقتی در یک لحظه سکوت به کُل زندگی‌تان تا امروز نگاه می‌کنید، چه جمله‌ای در ذهنتان نقش می‌بندد؟

بد نبود، بالا و پایین داشت ولی مجموعاً خودم را و مسیری که آمدم را دوست دارم باید خیلی بهتر می‌بود؛ پتانسیل من هدر رفت و هنوز به جایی که حقم بود نرسیدم من بدبخت‌ترین آدم روی زمینم؛ هیچکس به اندازه من بدبختی نکشیده من شاهکارم؛ با وجود همه دشمنی‌ها و موانع، ببین چه عظمتی ساختم

در جمعی دوستانه یا کاری هستید و بحث به غیبت یا شنیدن یک خبر محرمانه و منفی درباره شخصی می‌کشد که دل خوشی هم از او ندارید؛ واکنش واقعی شما چیست؟

بلافاصله تذکر می‌دهم که غیبت کار زشتی است و محیط را ترک می‌کنم؛ من هرگز گوشم را به حرف‌های خاله زنکی و منفی آلوده نمی‌کنم و برایم مهم نیست درباره چه کسی حرف می‌زنند با علاقه گوش می‌دهم؛ شاید خودم چیزی نگویم یا بعداً جایی پخش نکنم، اما دروغ چرا، شنیدن رسوایی یا خبر دست‌اول درباره او برایم جالب است و کنجکاوم بدانم ماجرا چیست اگر بحث خیلی تند شود موضوع را عوض می‌کنم، اما اگر معمولی باشد من هم شنونده‌ام؛ بالاخره آدم در جمع نشسته و نمی‌شود گوش‌ها را گرفت، ولی سعی می‌کنم قضاوتش نکنم من هم وارد بحث می‌شوم و اطلاعاتی که دارم را می‌گویم؛ تخلیه هیجانی می‌شود و در جمع‌های صمیمی این حرف‌ها پیش می‌آید و نشانه صمیمیت است

به دلیل ترافیک سنگین یا خواب ماندن، دیر به یک قرار کاری یا دوستانه می‌رسید. وقتی طرف مقابل علّت را می‌پرسد، چه می‌گویید؟

کمی پیاز داغش را زیاد می‌کنم یا بهانه‌ای مثل ترافیک غیرعادی یا خرابی ماشین می‌آورم تا موجه‌تر به نظر برسد؛ نمی‌خواهم طرف مقابل فکر کند برایش ارزش قائل نبودم عذرخواهی می‌کنم و می‌گویم متاسفانه نرسیدم مدیریت زمان کنم؛ سعی نمی‌کنم توجیه عجیب و غریبی بیاورم ولی شاید تمام جزییات خواب ماندنم را هم نگویم تقصیر را گردن شرایط می‌اندازم و طلبکار می‌شوم که تو درک نمی‌کنی وضعیت خیابان‌ها چطور است؛ حمله می‌کنم تا او شرمنده شود که بازخواست کرده است دقیقاً عین واقعیت را می‌گویم حتی اگر بگویم خواب ماندم؛ من در تمام عمرم حتی یک بار هم دروغ مصلحتی نگفته‌ام چون صداقت تحت هر شرایطی تنها اصل زندگی من است

گاهی پیش می‌آید که از دست پدر، مادر یا همسرتان به شدت عصبانی شوید. در اوج عصبانیت، چه فکری از ذهنتان می‌گذرد؟

فکر می‌کنم که چقدر مظلوم واقع شده‌ام و شروع می‌کنم به مرور تمام بدی‌هایی که در حق من کرده‌اند تا خشمم توجیه شود عصبانی می‌شوم و در دلم بد و بیراه می‌گویم؛ دعوا می‌کنیم و داد می‌زنم، ولی این به معنای این نیست که دوستشان ندارم، فقط تحملم تمام شده است حتی در اوج خشم هم فقط عشق و احترام به آن‌ها در دلم دارم؛ هرگز، تاکید می‌کنم هرگز فکر بدی درباره آن‌ها نمی‌کنم و همیشه حق را به آن‌ها می‌دهم چون احترامشان واجب است لحظه‌ای از ذهنم می‌گذرد که کاش نبودند یا کاش می‌توانستم رهایشان کنم؛ البته این فکر گذراست و بعدش پشیمان می‌شوم، ولی در آن لحظه واقعاً دلم می‌خواهد نباشند

آیا تا به حال شده به موفقیت شخصی (حتی دوست صمیمی‌تان) حسادت کنید؟

هرگز؛ من اصلاً حس حسادت در وجودم نیست و همیشه از ته قلب برای موفقیت همه خوشحال می‌شوم، چون معتقدم روزی همه دست خداست بله، گاهی پیش می‌آید که دلم بگیرد و بگویم چرا من نه؟؛ حسادت یک حس انسانی است و سعی می‌کنم مدیریتش کنم تا به رفتار مخرب تبدیل نشود زیاد حسادت می‌کنم و حرص می‌خورم؛ دست خودم نیست و دیدن خوشی دیگران وقتی خودم مشکل دارم، عذابم می‌دهد حسادت نمی‌کنم چون خودم را بالاتر از همه می‌بینم؛ آن‌ها باید به من حسادت کنند

نصف شب در خیابانی هستید که هیچ دوربین و پلیسی ندارد و چراغ عابر پیاده قرمز است، اما هیچ ماشینی هم نمی‌آید. چه می‌کنید؟

رد می‌شوم؛ اصلاً این چراغ‌ها وقت‌گیر هستند و من عجله دارم اگر بچه یا کسی همراهم باشد می‌ایستم تا یاد بگیرد، ولی اگر تنها باشم رد می‌شوم با احتیاط رد می‌شوم؛ وقتی ماشینی نیست و خطری ندارد، ایستادن بی‌معنی است ولی حواسم را جمع می‌کنم حتماً می‌ایستم تا چراغ سبز شود؛ قانون قانون است و بود و نبود پلیس تأثیری در رفتار مدنی من ندارد. من همیشه به تمام قوانین راهنمایی و رانندگی مو به مو عمل می‌کنم

ثبت مشخصات جهت تحلیل

نام و نام خانوادگی (فارسی) لطفاً فقط از حروف فارسی استفاده کنید.

شماره موبایل شماره موبایل باید ۱۱ رقم باشد و با ۰۹ شروع شود.

جنسیت

سن

سؤال امنیتی:

حاصل جمع؟