دورکاری، فرصتی که کرونا برای ما آورد!
پیشرفت روزافزون تکنولوژی، افزایش ضریب نفوذ اینترنت در بین مردم و انقلاب تلفن‌های هوشمند، نیاز بازار به کارمندان دورکار را دو چندان کرده است. ابزارهای ارتباطی در حال توسعه، از Google Docs گرفته تاSlack، نحوه ارتباط و انجام کارها را برای تیم‌های دورکاری بیش از پیش تسهیل کرده‌اند.
دورکاری شیوهی جدیدی برای کار کردن نیست؛ بلکه این روش از سال‌ها پیش در بسیاری از کشورهای توسعه یافته به کار می‌رفته و نتایج موفقیت‌آمیز آن نیز به اثبات رسیده است. مزایای دورکاری را میتوان از سه جنبهی فردی (کاهش در هزینه و زمان مسافرت، بهبود فرصت‌های کاری، اختلال کمتر در زندگی خانوادگی و توازن بین زندگی کاری و خانوادگی، انعطاف در کار، ایجاد کار برای معلولان)، سازمانی (کاهش هزینه و بهبود بهره‌وری شغلی کارکنان و سازمان) و اجتماعی (آلودگی، کاهش ترافیک، فرصت‌های کاری وسیع‌تر و تجدید حیات اقتصادی)، مورد توجه قرار داد. طبق آمار GlobalWorkplaceAnalytics.com تا پایان سال ۲۰۱۶، تقریباً یک چهارم نیروی کار آمریکا به صورت دورکاری مشغول انجام وظیفه هستند و تعداد نیروهای دورکار (بدون احتساب افراد خود اشتغال) از سال ۲۰۰۵ تا امروز دو برابر شده است.
بهترین مزیت دورکاری این است که شما از هر جایی می‌توانید کارهای خود را انجام دهید. شاید کمی عجیب به نظر برسد، اما حقیقت دارد. دورکاری به شما امکان می‌دهد تا به جای طی مسیری مشخص برای رسیدن به شرکت و میز کار خود؛ در خانه، حیاط، کافه، رستوران، کنفرانس یا حتی هواپیما کارتان را انجام دهید. این انعطاف پذیری در انتخاب محل کار به این معنی است که شما می‌توانید جهت افزایش بهره‌وری، محیط کار ایده‌آل خود را طراحی کنید. همچنین، این انعطاف پذیری به شما امکان می‌دهد تا در حال انجام کار به سفر بروید، در جلسات حاضر باشید و در همایش‌های مختلف شرکت کنید. البته این انعطاف پذیری تنها مربوط به مکان نیست، بلکه در مدیریت زمان نیز دست شما را باز می‌گذارد. در حالیکه برخی از محدودیت‌های زمانی مانند جلسات کاری یا زمان تحویل پروژه‌ها واقعیات زندگی هستند، کارمندان دورکار می‌توانند طبق برنامه کاری خود جلساتشان را برنامه‌ریزی کنند. به عبارت دیگر، اولین مزیت دورکاری ، آزادی عمل و انعطاف پذیری است.
همچنین، میتوان نکات زیر را به عنوان دیگر مزایای دورکاری مدنظر قرار داد:
کاهش ترافیک و مصرف انرژی؛
کاهش نرخ بیکاری در اثر ایجاد مشاغل جدید؛
تدارک شرایط اشتغال برای تمامی شهروندان اعم از معلولان، زنان خانه‌دار و…؛
افزایش عدالت اجتماعی و توسعهی عمران روستایی؛
کاهش مشکلات مرتبط با کنترل حضور و غیاب کارکنان؛
توجه به نتیجهی کار و نه به ساعات حضور فرد؛
گسترش جغرافیایی حوزه‌های عملکرد سازمان‌ها و ارایهی خدمات در سطح ملی و بین‌المللی؛
امکان انتخاب کارکنان بدون محدودیت جغرافیایی؛
بهبود شرایط کار کارکنان، افزایش رضایت و بهره‌وری شغلی کارکنان؛
افزایش استقلال شغلی کارکنان؛
صرفه‌جویی در هزینه‌های مختلف زمانی و مالی کارکنان؛
کاهش فشارهای روانشناختی ناشی از محیط کار و تعاملات اجتماعی روزمره؛
افزایش زمان آزاد کارکنان؛
افزایش ارتباطات خانوادگی و بهبود شرایط خانوادهی کارکنان و…؛
حفظ محیط زیست از طریق کاهش آلودگی هوا.
دورکاری نیز همانند دیگر ابعاد رفتاری در سازمان دارای مشکلاتی می‌باشد که باید شناخته شوند. اکنون می‌دانیم هرچند دورکاری می‌تواند راه‌حلی قدرتمند برای شماری از مشکلات مربوط به محل کار افراد باشد؛ اما با مشکلاتی نیز همراه است. با وجود تمام پیشرفت‌هایی که طی چند سال اخیر در ارتباطات انسانی حاصل شده، هنوز ارتباطات دورادور جایگزین کاملی برای حضور فیزیکی در محل کار نیستند. درحالیکه تیم‌هایی که اعضایشان به طور کامل به صورت دورکاری فعالیت می‌کنند قادر به شبیه‌سازی تجربه حضور در محیط کاری هستند، اما یک مشکل کوچک همیشه وجود دارد؛ زمانیکه یکی از کارکنان در حین تبادل نظر به طور ناگهانی شروع به یادداشت ایده‌هایش می‌کند، چطور سایر همکاران می‌توانند با این شخص هماهنگی داشته باشند؟ از سوی دیگر، درست است که در خانه هیچ همکاری ندارید، اما این موضوع به این معنی نیست که حواس شما به هیچ چیز پرت نمی‌شود. دورکاری حواس‌پرتی‌های مخصوص خود را دارد که بنا بر شرایط هر فرد متفاوت هستند. برای مثال ممکن است یک پدر یا مادر برای آنکه در کنار کودک تازه متولد شده خود باشد، دورکاری را به کار کردن در دفتر ترجیح دهد. اما ممکن است همین نزدیک بودن به کودک باعث شود که بیشتر زمانشان به جای تمرکز بر کار، به مراقبت از فرزندشان بگذرد. نمونه‌های دیگری از این مشکلات عبارتند از:
مشکلات مربوط به نظارت بر کارکنان در حین انجام دادن کار؛
نگرانی از انزوای اجتماعی کارکنان و مشکلات ناشی از منزوی شدن افراد؛
نیاز مدیریت به برنامه‌ریزی دقیق، توجه به فناوری، رعایت قوانین و مقررات قانونی، انتخاب و آموزش سرپرستان، دورکاران و نظایر آن؛
آماده نبودن سازمان برای انجام تغییرات فرهنگی در سازمان؛
هزینه‌های مالی اضافی برای تهیهی تجهیزات دورکاری (مانند رایانه، هزینه برای برقراری ارتباطات اینترنتی و نظایر آن)؛
بی‌اعتمادی به کارکنان؛
نیاز به سرمایه‌گذاری برای ایجاد فضای کاری در خانه؛
نیاز دورکاران به سواد رایانه‌ای و آشنایی با زبان انگلیسی؛
کنترل ضعیف و سختی ارزیابی عملکرد کارکنان دورکار توسط کارفرمایان؛
کاهش ارتباطات شغلی و تعاملات اجتماعی؛
نبود مدیریت متمرکز بر شیوهی انجام دادن وظایف به وسیلهی کارکنان؛
نیاز به پشتوانهی قانونی مناسب؛
نیاز به امنیت اطلاعات و مقابله با تهدیدات شبکه‌ای و…؛
نیاز به شبکه‌های رایانه‌ای، سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای پشتیبانی.
همان طور که مشاهده کردید دورکاری مزایا و معایب متعددی دارد. آنچه برای یک شخص یا تیم نتیجه‌بخش است، ممکن است برای شخص یا تیم دیگری بی‌فایده باشد. با این حال با پیشرفت روزافزون تکنولوژی و افزایش ارتباطات بین انسان، کاملاً واضح است که دورکاری نقش مهمی در آینده کسب و کارها ایفا خواهد کرد.
بدون دیدگاه